Kochana ludzkość

Czółko pszczółko!
Gimnazjum to dość zabawny okres mojego życia. Jestem dopiero w drugiej klasie, a poznałam wielu fantastycznych ludzi. Gimnazjaliści bywają bardzo pomysłowi (w pozytywnym i negatywnym słowa znaczeniu), dzięki temu okropnie nudne lekcje przemieniają się w całkiem śmiesznie spędzony czas. Szczerze mówiąc, to jestem farciarą, bo mam naprawdę czadową klasę. Każdy jest zupełnie inny, inne światy, wygląd, zainteresowania, a klasa ta sama. Myślę, że tworzymy razem dobry mechanizm.
 Jednak mimo wszystko z klasy wyróżnia się pewna "ekipa", do której mam wielki szacunek i oczywiście OGROMNĄ sympatie. Mimo wszystko, mam też znajomych/przyjaciół poza szkołą. Są niektórzy tacy, z którymi mogę spędzać tyle godzin. Wiemy o sobie naprawę wszystko, a dalej mamy o czym rozmawiać i co robić. To niesamowite. Wiecie co? bardzo cenię sobie w życiu to, że możemy poznawać siebie wzajemnie, człowiek człowiekowi równy i to jest świetne. Nigdy nie jestem w stanie, zrozumieć nietolerancji do drugiego człowieka. Właściwie to trochę odbiegam od tematu. Chociaż myślę, że kiedyś poruszę temat tolerancji. No nieważne..
 Powracając. Myślę, że każdy z nas ma kogoś takiego. Ludzie to w głębi serca dobre stworzenia, tylko trzeba umiejętnie podejść do sprawy. Dziękuję wszystkim, którzy mnie wspierają i mogą być świadomi tego, że to oni "tworzą" mnie taką jaka jestem. Wielki buziak dla każdego człowieka!

Zdecydowanie nie wierzę w przypadki, coś na pewno musiało spowodować to, że na swojej "drodze" poznałam takich ludzi jak wy. ;)